Κι όμως υπάρχει ένα δραστικό αντίδοτο στον πόλεμο που μας κάνουν οι κυβερνώντες μέσω των Μέσων Μαζικής Εξαθλίωσης.
Πρώτα απ’ όλα ενημερώθηκα από έναν φίλο, γιατί αυτά τα όρνεα δεν τσιρίζουν τη στιγμή μάλιστα που για ασήμαντα θέματα, δημιουργούν τόσο θόρυβο που προβληματίζει ο τόσος πολύς σκασμός τους. Τι λένε; Αναγκαία τα μέτρα, απαραίτητες οι περικοπές, στην σωστή κατεύθυνση οι αποφάσεις και πολλά άλλα χαριτωμένα. Ο λόγος λοιπόν της στάσης τους έχει να κάνει με την ελάχιστη αύξηση του ΦΠΑ που επιβλήθηκε στις υπηρεσίες τύπου. Από 4% σε 4,5%. Κι όλα είναι σωστά. Χίλιες φορές κρίμα. Κατά τ’ άλλα συμμετέχουν στις απεργίες κι αγωνίζονται.
Εμείς τι κάνουμε τώρα και ποιο είναι το αντίδοτο που θα μας κρατήσει ήρεμους και ψύχραιμους; Πρώτα απ΄ όλα πρέπει να κλείσουμε το χαζοκούτι και να μη βλέπουμε ούτε ν’ ακούμε καθόλου την τόσο βίαια προπαγάνδα που μας σερβίρουν. Ας την δουν μόνοι τους. Δεν θέλουμε ρε γαμώτο τον πρόλογο. Φτάνει. Ας ξανακούσουμε μουσική, ας διαβάσουμε κανένα βιβλίο, ας δούμε μήπως κάποιος δίπλα μας είναι πιο χάλια από εμάς και ας του σταθούμε. Έστω και με λίγο κουράγιο που μπορούμε να δώσουμε.
Κάποτε ο Σεφέρης έγραψε: ‘‘κι όταν γυρεύεις το θαύμα, πρέπει να σπείρεις το αίμα σου στις οκτώ γωνίες των ανέμων. Γιατί το θαύμα δεν είναι πουθενά παρά κυκλοφορεί μέσα στις φλέβες του ανθρώπου.’’
Είμαι σίγουρος ότι η κρίση αυτή θα ξαναφέρει τους ανθρώπους πιο κοντά. Η κρίση άλλωστε στην Κινέζικη γλώσσα αποτελείτε από δύο ιδεογράμματα. Το ένα σημαίνει κίνδυνος και το άλλο ευκαιρία. Στο χέρι μας είναι να ξαναδούμε αξίες που ίσως έχουμε αφήσει στο πίσω μέρος του μυαλού μας. Στις δουλειές μας, στις παρέες μας, στους συνανθρώπους μας ας γίνουμε τόσο δα πιο ευγενείς, πιο συγκαταβατικοί, πιο ανθρώπινοι. Ας αρπάξουμε το καλό σε κάθε τι. Δεν υπάρχει πράγμα που να μην έχει κάτι καλό. Μερικοί θα ψάξουν για το μοναδικό ελάττωμα που υπάρχει και θα σταθούν σ’ αυτό. Οι καρποί του μέλλοντος βρίσκονται στο παρόν. Εμάς μας ενδιαφέρει το μέλλον γιατί εκεί θα περάσουμε το υπόλοιπο της ζωής μας. Άλλωστε γνωρίζουμε ότι το μέλλον ανήκει σ’ αυτούς που πιστεύουν στην ομορφιά των ονείρων τους.
Θα κλείσω και πάλι με μία πρόταση του Σεφέρη για να πάρουμε κουράγιο: ‘’είτε βραδιάζει, είτε φέγγει, μένει λευκό το γιασεμί.’’
Πρώτα απ’ όλα ενημερώθηκα από έναν φίλο, γιατί αυτά τα όρνεα δεν τσιρίζουν τη στιγμή μάλιστα που για ασήμαντα θέματα, δημιουργούν τόσο θόρυβο που προβληματίζει ο τόσος πολύς σκασμός τους. Τι λένε; Αναγκαία τα μέτρα, απαραίτητες οι περικοπές, στην σωστή κατεύθυνση οι αποφάσεις και πολλά άλλα χαριτωμένα. Ο λόγος λοιπόν της στάσης τους έχει να κάνει με την ελάχιστη αύξηση του ΦΠΑ που επιβλήθηκε στις υπηρεσίες τύπου. Από 4% σε 4,5%. Κι όλα είναι σωστά. Χίλιες φορές κρίμα. Κατά τ’ άλλα συμμετέχουν στις απεργίες κι αγωνίζονται.
Εμείς τι κάνουμε τώρα και ποιο είναι το αντίδοτο που θα μας κρατήσει ήρεμους και ψύχραιμους; Πρώτα απ΄ όλα πρέπει να κλείσουμε το χαζοκούτι και να μη βλέπουμε ούτε ν’ ακούμε καθόλου την τόσο βίαια προπαγάνδα που μας σερβίρουν. Ας την δουν μόνοι τους. Δεν θέλουμε ρε γαμώτο τον πρόλογο. Φτάνει. Ας ξανακούσουμε μουσική, ας διαβάσουμε κανένα βιβλίο, ας δούμε μήπως κάποιος δίπλα μας είναι πιο χάλια από εμάς και ας του σταθούμε. Έστω και με λίγο κουράγιο που μπορούμε να δώσουμε.
Κάποτε ο Σεφέρης έγραψε: ‘‘κι όταν γυρεύεις το θαύμα, πρέπει να σπείρεις το αίμα σου στις οκτώ γωνίες των ανέμων. Γιατί το θαύμα δεν είναι πουθενά παρά κυκλοφορεί μέσα στις φλέβες του ανθρώπου.’’
Είμαι σίγουρος ότι η κρίση αυτή θα ξαναφέρει τους ανθρώπους πιο κοντά. Η κρίση άλλωστε στην Κινέζικη γλώσσα αποτελείτε από δύο ιδεογράμματα. Το ένα σημαίνει κίνδυνος και το άλλο ευκαιρία. Στο χέρι μας είναι να ξαναδούμε αξίες που ίσως έχουμε αφήσει στο πίσω μέρος του μυαλού μας. Στις δουλειές μας, στις παρέες μας, στους συνανθρώπους μας ας γίνουμε τόσο δα πιο ευγενείς, πιο συγκαταβατικοί, πιο ανθρώπινοι. Ας αρπάξουμε το καλό σε κάθε τι. Δεν υπάρχει πράγμα που να μην έχει κάτι καλό. Μερικοί θα ψάξουν για το μοναδικό ελάττωμα που υπάρχει και θα σταθούν σ’ αυτό. Οι καρποί του μέλλοντος βρίσκονται στο παρόν. Εμάς μας ενδιαφέρει το μέλλον γιατί εκεί θα περάσουμε το υπόλοιπο της ζωής μας. Άλλωστε γνωρίζουμε ότι το μέλλον ανήκει σ’ αυτούς που πιστεύουν στην ομορφιά των ονείρων τους.
Θα κλείσω και πάλι με μία πρόταση του Σεφέρη για να πάρουμε κουράγιο: ‘’είτε βραδιάζει, είτε φέγγει, μένει λευκό το γιασεμί.’’