Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2010

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ''ΝΑΙ''.


Η ώρα ήταν περασμένες τρεις. Νύχτα βροχερή και άγρια. Το τηλέφωνο στο Μέγαρο Μαξίμου χτύπησε επίμονα. Ο Πρωθυπουργός ξύπνησε βίαια. Στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν ο μεγάλος τρομοκράτης της υφηλίου, ή μήπως ο σωσίας του;
‘‘Γιώργο γεια σου. Τζακ Στρο εδώ.’’ Το αίμα του πάγωσε. Η αντίστροφη μέτρηση είχε μόλις ξεκινήσει. ‘‘Γεια σας, ΝΑΙ σε όλα. Μπορείτε να στείλετε τους απεσταλμένους σας για να υπογράψω την παράδοση της χώρας μου Εξοχότατε. Η σημαία του ΔΝΤ φυσικά θα αναρτηθεί στην Ακρόπολη, οι υπήκοοι μου θα σας υπηρετήσουν χωρίς όρια ώστε η επένδυσή σας να αποδώσει τα μέγιστα. Τέλος το μόνο που θα ήθελα να σκεφθείτε είναι η περίπτωση γενικής αμνηστίας στους πολιτικούς γιατί οι καημένοι δεν ήξεραν…. Κακοποιά στοιχεία γέμισαν τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς με μίζες για να τους ενοχοποιήσουν. Είναι όλοι τους αθώοι. Όσο για το λαό έχετε το ελεύθερο να τους ξεζουμίσετε γιατί είναι κακομαθημένοι. Σπάταλοι, καλοπερασάκηδες, τεμπέληδες, φοροφυγάδες, κομπιναδόροι και το κυριότερο ανθέλληνες. Δεν πρόσφεραν για τη σωτηρία της χώρας τίποτα. Ελπίζω η διαμονή σας να είναι ευχάριστη.’’
‘‘Γιώργο πήρες φόρα ησύχασε. Σου τηλεφωνώ για να κάνεις ότι μπορείς για να μας αποφύγεις. Εκτιμώ τον Αρχαίο πολιτισμό της Ελλάδας και νομίζω ότι είναι απαράδεκτο να επιδιώξουμε να πλουτίσουμε εις βάρος της χώρας σας. Σε όλους δανείζουμε με 2% ενώ σ’ εσάς θα δανείσουμε με 5%. Σκέτη κλεψιά. Σκέψου το.’’
‘‘Εξοχότατε αισθάνομαι περήφανος για την συνομιλία μας αυτή, βλέπω ότι κι εσείς καταλαβαίνεται και ασπάζεστε τις απόψεις μου. Όπως είπα και προηγούμενα ΝΑΙ σε όλα. Απλά σας ξαναθυμίζω τη γενική αμνηστία των πολιτικών. Είναι ζήτημα ζωτικής σημασίας για την ευημερία του λαού και του έθνους γενικότερα.’’

Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010

ΑΧ Η ΑΓΑΠΗ....


Ο Νίκος Καζαντζάκης είπε: "Τι είναι η αγάπη; Δεν είναι συμπόνια μήτε καλοσύνη. Στη συμπόνια είναι δύο, αυτός που πονάει κι αυτός που συμπονάει. Στην καλοσύνη είναι δύο, αυτός που δίνει κι αυτός που δέχεται. Μα στην αγάπη είναι ένας. Σμίγουν οι δύο και γίνονται ένα. Δεν ξεχωρίζουν. Το εγώ κι εσύ αφανίζονται. ΑΓΑΠΩ ΘΑ ΠΕΙ ΧΑΝΟΜΑΙ..."

Αγάπη είναι να κάθεσαι σε ένα παγκάκι με τον συνάνθρωπό σου μετά από χρόνια και να κουβεντιάζεις ήρεμα. Η αγάπη απαιτεί μηδενική δύναμη, μηδενική εξουσία, όπου υπάρχει εξουσία δεν υπάρχει αγάπη. Το ένα είναι σκιά του άλλου, άλλωστε.

Πολλές φορές η ζωή μοιάζει με ναυάγιο, που τα συντρίμμια του είναι η φιλία, η δόξα και ο έρωτας. Οι όχθες της ανθρώπινης ύπαρξης είναι γεμάτες απ’ αυτά....

Τριγυρνώντας στις γειτονιές του διαδικτύου πολλές φορές διαβάζουμε πράγματα που μας αγγίζουν και συμφωνούμε τόσο πολύ. Καλό είναι να μοιραζόμαστε ότι μας κάνει να σκεφτούμε λίγο παραπάνω. Έστω κι αν αυτό αφορά συναισθήματα που στην εποχή που διανύουμε έρχονται σε δεύτερη μοίρα.

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ


Λίγες μέρες πριν, στην Καβάλα γιορτάσθηκε η ημέρα μνήμης του Μακεδονικού Αγώνα. Το πρωί έγινε η Δοξολογία στον Ιερό Ναό του Αγίου Παύλου και στη συνέχεια έγινε η κατάθεση στεφάνων στο μνημείο του κήπου.
Λίγες σκέψεις μόνο. Στην εκκλησία από τους δέκα σωσίες μας (υποψήφιοι δήμαρχοι και αντιπεριφεριάρχες) υπήρχαν μόνο δύο!! Οι υπόλοιποι ήταν παρόντες μέσω αντιπροσώπων. Όπως φυσικά και στην κατάθεση στεφάνων. Θα μου πείτε που να βρεθεί ο χρόνος ν’ ασχοληθούν με ημέρες μνήμης, με ήρωες, με θυσίες…
Εδώ ο κόσμος δεν εκτιμά τη δική τους θυσία με τους ήρωες του Μακεδονικού Αγώνα θ’ ασχολούνται; Τι κι αν κάποιοι (όπως ο Παύλος Μελάς) εγκατέλειψαν οικογένεια, αξιώματα, πλούτη και δόξα για να πολεμούν εχθρούς στα λασπωμένα χωριά της Μακεδονίας; Τι κι αν έσβησαν εκεί προδωμένοι;
Τώρα έχουμε εκλογές κι όλα τ’ άλλα πηγαίνουν στην άκρη. Μετά βλέπουμε. Κρίμα κύριοι. Είστε όλοι για λύπηση. Λαός που ξεχνά την ιστορία του είναι καταδικασμένος να χαθεί. Όσο κι αν κάποιοι προσπαθούν για το αντίθετο. Είμαι σίγουρος ότι όλοι έχετε από εκατό δικαιολογίες για την απουσία σας, αλλά η ουσία είναι ότι δεν ήσασταν εκεί.

Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2010

ΣΠΟΝΣΟΡΕΣ


Το καλοκαιράκι μας αφήνει και ήδη κάνουμε σχέδια για την επόμενη σαιζόν όπου ελπίζουμε οι όμορφες στιγμές που περάσαμε με τα παιδιά μας, με φίλους και γνωστούς να επαναληφθούν.
Ας μην ξεχνούμε ότι το χαμόγελο είναι μία καμπύλη του στόματος που μπορεί να ισιώσει ένα σωρό στραβά πράγματα. Γι’ αυτόν το λόγο όσοι επιθυμούν να γίνουν σπόνσορες στο beach volley ν’ αφήσουν μήνυμα και ίσως τους ανατεθούν και καθήκοντα προέδρων των δύο ομάδων…