Δευτέρα 31 Μαΐου 2010

ΑΡΧΑΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΑΘΑΝΑΤΟ 2

ΠΑΙΔΕΙΑ-ΜΟΡΦΩΣΗ

Η μόρφωση δεν προέρχεται από την πολυμάθεια που πιθανόν να έχει, αλλά κατά πόσον έχει απαλλαγεί από τα πάθη του (σημείωση: Οι αρχαίοι, το να έχει διαβάσει κανείς πολλά βιβλία και να έχει π.χ. πάρει χαρτί πανεπιστημίου το ονομάζανε «πολυμάθεια». Μόρφωση ονομάζανε την διαδικασία που υποβάλανε τον εαυτό τους κάποιοι που από την κατάσταση της αμορφωσιάς να γίνουν Μορφωμένοι, δηλ να μορφοποιήσουν τον πνευματικό εαυτό τους από ζώο σε άνθρωπο)

Πυθαγόρας ( I. Stobei, Florilegium, T. Gaisford, Oxonii, 1822, Appendix, σελ 43)



Πολλοί ενώ έχουν πολλές γνώσεις, δεν έχουν μυαλό.

Δημόκριτος (Απόσπ. 64, Diels)



Σοφός δεν είναι αυτός που ξέρει πολλά, αλλά αυτός που ξέρει τα χρήσιμα

Αισχύλος (Ανθ. Στοβ. Γ, 1)



Οι βάσεις της αρετής βρίσκονται στην φύση. Η καλλιέργεια της όμως είναι έργο παιδείας. Η φύση χωρίς μάθηση είναι τυφλή. (σχετικό: Ο Σωκράτης στην Πολιτεία μας λέει ότι αν ένας άνθρωπος από την φύση του είναι καλός και γεννηθεί σε κακό περιβάλλον θα γίνει και αυτός το ίδιο κακός, άρα» ουδείς εκών κακός» κακός γίνεται λόγω της άγνοιας του, αν μπορούσε να δει και να κατανοήσει τα μεγάλα νοήματα, θα έβλεπε ότι η κακία είναι και άγνοια και κενή και ανόητη)

Πλούταρχος ( Ηθικά, 2 Α, 2Β)



Ο Αριστοτέλης ρωτήθηκε σε τι διαφέρουν οι μορφωμένοι από τους αμόρφωτους και εκείνος απάντησε « σε ότι και οι ζωντανοί από τους πεθαμένους»

Διογ. Λαέρτιος ( Βίοι φιλοσόφων, V, 19)



Όσοι παραμελούν την μόρφωσή τους, ξεχνούν ότι αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην σκέπτονται ορθά

Ισοκράτης (Περί Ειρήνης, 32)



Το να μην γνωρίζει κανείς τίποτα, δεν είναι ποτέ τόσο φοβερό και τόσο κακό, ενώ αντίθετα, η μεγάλη πείρα και η πολυμάθεια (αυτό που λέμε σήμερα μόρφωση όπως είπαμε πριν) όταν δεν συνοδεύεται από την καλλιέργεια της ψυχής είναι επικίνδυνη

Πλάτων (Νόμοι, 819 Α)



Η πολυμάθεια δεν είναι τίποτα αν δεν υπάρχει λογική

Μένανδρος (Γν. μον. 557 Meineke)



Το να υπενθυμίζει κανείς τις ευεργεσίες του και να τις διαδίδει είναι το ίδιο με το να βρίζει (ασέβεια)

Δημοσθένης (Περί του Στεφάνου, 269)



Αυτός που ευεργετήθηκε πρέπει να θυμάται την ευεργεσία σε όλη του την ζωή, ενώ αυτός που ευεργέτησε ευθύς αμέσως να την λησμονεί

Δημοσθένης (Περί του Στεφάνου, 269)



Τα παιδιά πρέπει να προτρέπονται στις ενάρετες πράξεις με συμβουλές, μα προς θεού ποτέ με ξύλο και κακοποίηση. Οι έπαινοι για το ορθόν και η επίπληξη για το κακό είναι ωφελιμότεροι από την κακομεταχείριση. Αν καμία φορά αυθαδιάζουν, με επιπλήξεις να ντρέπονται για τα σφάλματα τους και μετά πάλι να ενθαρρύνουμε

Πλούταρχος (Ηθικά, 8 F – 9 A)



Η σωστή ανατροφή είναι κεφαλαιώδης αρχή της παιδείας

Πλάτων (Νόμοι, 643 C)



Ο εμπνευσμένος Πλάτων πολύ σωστά συμβουλεύει να μην διηγούμαστε στα παιδάκια οποιαδήποτε παραμύθια(ψεύτικες ιστορίες που δεν έχουν ηθικές αξίες), για να μην γεμίζουν από νωρίς τις ψυχές τους με ανοησίες και διεφθαρμένες έννοιες

Πλούταρχος ( Ηθικά, 3 F)



Οι ματαιόδοξοι άνθρωποι τιμούν και θαυμάζουν όσους έχουν πολλά χρήματα, δύναμη και ας είναι φαύλοι, ενώ περιφρονούν τους αξιόλογους όταν μάθουν ότι δεν είναι πλούσιοι

Ευσέβιος (Ανθ. Στοβ. Δ, 105)



Είναι προτιμότερο να ζητάς να αποκτήσεις θησαυρούς σοφίας παρά από χρυσό και άργυρο

Ξενοφών (Απομν. Δ, Π, 9)



Εκείνοι που ίδρυσαν τα μυστήρια (Ελευσίνια κτλ) δεν ήσαν άνθρωποι φαύλοι, αλλά ήθελαν από παλιά να μας μάθουν, ότι όποιος πάει στον Άδη αμύητος και ακατήχητος, η θέση του είναι στον βόρβορο, ενώ αυτός που θα εξαγνιστεί και κατηχηθεί θα συγκατοικήσει με τους θεούς

Πλάτων (Φαίδων, 69 C)



Όταν ρωτήθηκε ο Τηλεκλός ο Λακεδαιμόνιος, γιατί στην πόλη του οι νεότεροι έχουν την συνήθεια να σηκώνονται με σεβασμό μπροστά στους πρεσβύτερους αυτός απάντησε: ¨Αν τιμούν έτσι ανθρώπους που δεν τους είναι τίποτα, σκέψου τι τιμή θα δίνουν στους γονείς τους

Πλούταρχος (Αποφθέγματα Λακωνικά 232 Β)



Οι Πυθαγόρειοι έλεγαν ότι οι γονείς πρέπει να λαμβάνουν την μέγιστη πρόνοια για τους μελλοντικούς τους απογόνους . Να κάνουν παιδιά εφόσον πρώτα έχουν ζήσει ήδη σε σωφροσύνη, και κατά την διάρκεια της κυοφορίας να συνεχίσουν να ζουν με σωφροσύνη, να τηρούν κανόνες υγείας, χωρίς υπερβολικές τροφές, κακές έξεις και μέθη, γιατί πίστευαν ότι από μια ιδιοσυγκρασία φαύλη, δυσαρμονική και ταραγμένη τα σπέρματα γίνονταν άθλια. (σημείωση: πρόσφατες έρευνες της επιστήμης, η ψυχική ζωή του ζεύγους και ιδιαίτερα της εγκυμονούσας αφήνει ανεξίτηλα εκτυπώματα στο κυοφορούμενο έμβρυο, διότι επηρεάζεται η υγεία, η ψυχική ισορροπία, και ο χαρακτήρας στην μετέπειτα ζωή του. Οι Πρόγονοι μας ακόμα και εδώ είχαν γνώση αυτών και υπήρξαν και εδώ πρωτοπόροι.)

Σάββατο 29 Μαΐου 2010

ΑΡΧΑΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΑΘΑΝΑΤΟ

Ψάχνοντας στο διαδίκτυο βρήκα τι έγραψαν πολλοί από τους Σοφούς της Αρχαιότητας και σας τα παραθέτω για σκέψη και προβληματισμό। Θ’ ακολουθήσουν επτά δημοσιεύσεις σχετικά με αυτές τις έννοιες. Ελπίζω να τ’ απολαύσετε όσο κι εγώ.




ΑΡΕΤΗ - ΗΘΙΚΗ


Μπροστά στην αρετή, οι αθάνατοι θεοί έβαλαν τον ιδρώτα. Ο δε δρόμος προς αυτήν είναι μακρύς και ανηφορικός και στην αρχή κακοτράχαλος. Όταν πλησιάζεις όμως προς το τέλος, από κει πια γίνεται εύκολος
Ησίοδος ( Έργα και Ημ। 289-292)



Αφαίρεσε την αρετή από κάποιον, και τότε σε όλα του θα είναι ασήμαντος. Στα δώρα από ιδιοτέλεια, στους κόπους από μαλθακότητα, στους θεούς από δεισιδαιμονία, στους αρίστους από φθόνο, στους άνδρες από φόβο, στις γυναίκες από φιληδονία.

Πλούταρχος ( Ηθικά, 337 C )



Μια μόνο μορφή της αρετής υπάρχει, άπειρες όμως της κακίας

Πλάτων ( Πολιτεία 445 C )



Η αρετή είναι κάτι που εξαρτάται από την δική μας θέληση… το ίδιο και η κακία

Αριστοτέλης ( Ηθ. Νικομ. 1113, b, 6-7)



Να ξέρεις πως για την απόκτηση της αρετής, πιο πολύ βοηθούν τα κοπιαστικά παρά τα ευχάριστα

Πυθαγόρας ( Ανθ. Στοβ. Α, 26)



Μην κάνετε στους άλλους εκείνα τα οποία εσείς θυμώνετε όταν σας τα κάνουν άλλοι

Ισοκράτης (Νικοκλής , 6)



Να προτιμάς να είσαι φτωχός και δίκαιος παρά πλούσιος και άδικος

Ισοκράτης (Προς Δημόνικο, 38)



Να μην ζηλεύεις κανέναν από εκείνους που πλουτίζουν άδικα, αλλά να αναγνωρίζεις εκείνους που ζημιώθηκαν από το πάθος τους για την δικαιοσύνη

Ισοκράτης (Προς Δημόνικο, 39)



Να προτιμάς την ζημιά παρά το αισχρό κέρδος

Χίλων (ένας από τους 7 σοφούς της αρχαιότητας) Διογ. Λαέρτιος, Βίοι φιλοσόφων, Ι , 70)



Να ασκείς την δικαιοσύνη και με έργα και με λόγια

Πυθαγόρας (Χρυσά έπη, 1-5, Diehl)



Να είσαι φιλόπονος και στα έργα, όχι μόνο στα λόγια

Μένανδρος (Γν. μον. 177)



Όταν ευτυχείς να μην υπερηφανεύεσαι και όταν βρίσκεσαι σε δυσκολία να μην ταπεινώνεσαι

Κλεόβουλος (Διογ. Λαέρτιος, Βίοι Φιλοσόφων, Ι , 93)



Δεν πρέπει να φροντίζουμε να ζούμε μόνο, αλλά και να ζούμε έντιμα

Πλάτων (Κρίτων, 48 Β)



Από αυτά που σου έδωσε ο Θεός, απ αυτά δώσε και σε αυτούς που έχουν ανάγκη

Φωκυλίδης (Γνώμαι, 29, Diehl)



Να συμπεριφέρεσαι στους γονείς σου με τον ίδιο τρόπο που θα ήθελες να συμπεριφέρονται σε σένα τα παιδιά σου

Ισοκράτης (Προς Δημόνικο, 14)



Όταν ευεργετηθείς να το φυλάς στην μνήμη σου, όταν ευεργετείς να το λησμονείς

Μένανδρος (Γν. μον. 700)



Κάποιος ρώτησε τον Σωκράτη ποιο επάγγελμα νομίζει ότι είναι το καλύτερο, και εκείνος απάντησε « αυτό που πράττει το καλό για το σύνολο»

Ξενοφώντας (Απομν. Γ, ΙΧ, 14)



Ο έρωτας της ψυχής είναι κατά πολύ ανώτερος του σώματος

Ξενοφώντας (Συμπόσιο, VIII, 12)



Να ντρέπεσαι τον εαυτό σου και τότε δεν θα ντραπείς άλλον

Θεόφραστός ( Ανθ. Στοβ. ΛΑ, 10)



Κανέναν θησαυρό δεν θα αφήσεις στα παιδιά σου καλύτερο από την ντροπή, η οποία ακολουθεί τους έντιμους ανθρώπους

Θεογνίς (Ελεγ. 1161, West)



Εκείνοι που φθονούν είναι πιο δυστυχισμένοι από τους υπόλοιπους, γιατί εκτός από τις δικές τους συμφορές λυπούνται και για τα καλά των άλλων

Θεόφραστος (Ανθ. Στοβ. ΛΗ, 43)



Ο φθονερός γίνεται εχθρός του εαυτού του, διότι διακατέχεται από λύπες που προκαλεί από μόνος του

Μένανδρος (Αβ. Απόσπ. 70, Meineke)



Δεν πρέπει να νοιαζόμαστε τόσο πολύ για το τι θα πει ο κόσμος για εμάς, αλλά εκείνος που έχει καλή γνώση για τα δίκαια και τα άδικα

Πλάτων (Κρίτων, 48 Α)



Προτιμώ να ενεργώ τίμια (και ας αποτυγχάνω) παρά να επιτυγχάνω δόλια

Σοφοκλής (Φιλοκτήτης 94-95)



Ο Έμπιστος άνθρωπος είναι αντάξιος χρυσού και αργύρου

Θεογνίς (Ελεγεία 77-78, West)

Τετάρτη 19 Μαΐου 2010

ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΑ

Θα ’θελα ν’ αναφερθώ σε τρία θέματα που ίσως έχουν απασχολήσει όλους μας. Ασφαλιστικές εταιρίες, σχολικές εκδρομές, μικροκλοπές.
Πριν από δύο εβδομάδες κι ενώ ήμουν παρκαρισμένος ΚΑΝΟΝΙΚΑ μία βαρέλα γλίστρησε και με χτύπησε στο φτερό και στον προφυλακτήρα. Ο άνθρωπος μου άφησε τηλέφωνο, έκανε δήλωση και από εκεί άρχισαν τα τσακάλια. Ήρθε ο εμπειρογνώμονας με ύφος και στυλ να προσπαθεί να κόψει τη ζημιά. Τα ίδια έκανε και στον λαμαρινά.
Ο Γολγοθάς αρχίζει μόλις τελειώσει το αυτοκίνητο που περιμένει ο παθόν για να πάρει χρήματα. Με τους μήνες η υπομονή. Σε παρόμοιο περιστατικό και για αστείο ποσό περίμενα τρεις μήνες. Το μόνο που μένει είναι η ταλαιπωρία, τα πήγαινε – έλα στο συνεργείο και το ότι σίγουρα βάζεις χρήματα από την τσέπη σου.
Το δεύτερο θέμα μου. Δεν μας έφταναν οι σχολικές εκδρομές που έχουν ξεφύγει εντελώς από το γυμνάσιο και ίσως από το δημοτικό, άρχισαν και οι φροντιστηριακές εκδρομές τώρα.
Έμαθα ότι την προηγούμενη εβδομάδα, φροντιστήριο στην πόλη μας διοργάνωσε εκδρομή στο cosmos στη Θεσσαλονίκη. Μέσα σε αυτή την κρίση πήγαν τα παιδιά για να ενισχύσουν το cosmos. Μου φαίνεται απίστευτο. Ακόμη κι αυτοί που θα έπρεπε μερικά θέματα να τα βασανίζουν λίγο παραπάνω, αδιαφορούν. Κρίμα.
Τρίτο και τελευταίο θέμα. Διατηρώ μπροστά από το σπίτι μου μία βαρκούλα για να κάνουμε κανένα ψαρεματάκι με την παρέα. Προχθές λοιπόν για δεύτερη φορά κάποιος μπήκε μέσα και πήρε όλη τη βενζίνη, γύρω στα 30 λίτρα. Σίγουρα αρχίσαμε και δεν πάμε καθόλου καλά. Ξέρω ότι ήταν κάποιος πιτσιρικάς που έβγαλε το καύσιμο για το παπί του για κανένα μήνα. Το πρόβλημα όμως είναι ότι δεν φοβούνται μήπως κάποιος τους δει κι έχουν τραβήγματα. Για 45 ευρώ.
Ο πανικός του κάθε γονέα είναι να μην φτάσει σε τέτοιο σημείο το παιδί του. Σε παρόμοιο περιστατικό φίλος μου είδε κάποιον γείτονα του που έχει ίδιο αυτοκίνητο με αυτόν να προσπαθεί να του κλέψει το φλας γιατί το δικό του ήταν σπασμένο. Ο δράστης ομογενής χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι. Μήπως όμως σημαίνει;
Όλοι μας τα μάτια μας ανοικτά γιατί στο εξής τέτοια θα έχουμε πολλά. Ας πονηρευτούμε με ότι ύποπτο βλέπουμε κι ας μην τα παίρνουμε όλα αψήφιστα. Είναι κι αυτή μία δράση. Αυτοπροστασία και εγρήγορση.

Κυριακή 16 Μαΐου 2010

ΚΑΚΟΤΟΠΙΕΣ

Σε δεκαπέντε μέρες κλείνω τα 40 και αναλογίζομαι πως έφτασα μέχρι εδώ. Τι να πρωτοθυμηθώ και τι να αφήσω. Η τύχη που χρειάζεται για να φτάσει κάποιος σε ώριμη ηλικία πρέπει να είναι πολύ μεγάλη.
Πρώτα απ’ όλα πρέπει να γλιτώσεις από τα τόσα ατυχήματα που παραμονεύουν όταν είσαι μωρό. Στη συνέχεια κατά την εφηβεία που όλα είναι εφικτά και με το μυαλό του ο κάθε έφηβος νομίζει ότι είναι σωστά πρέπει να ’χεις την ευλογία της καλής παρέας. Να μην μπλέξεις, να ’χεις το σθένος και τη διαπαιδαγώγηση να πεις ΟΧΙ στα ..... διάφορα που σίγουρα θα σου προσφέρουν.
Στην συνέχεια που θα πρωτοπιάσεις τιμόνι και μέχρι ν’ αποκτήσεις εμπειρία πρέπει να είσαι συνετός και νηφάλιος ώστε να μην κάνεις κάτι που θα βλάψει εσένα και ίσως κάποιον που δεν φταίει σε τίποτα. Τέλος πρέπει ν’ αποφύγεις και τις ατυχίες με τα παθολογικά αίτια που σε στέλνουν στην άλλη μεριά του τούνελ.
Εκεί λοιπόν που λες ωρίμασα σαν ενήλικος αρχίζεις να κάνεις οτιδήποτε βλακεία κι ανοησία για να ξεμπερδεύεις μια ώρα αρχύτερα. Πρώτα αρχίζεις το κάπνισμα γιατί είναι μόδα και το έχεις ανάγκη, άλλωστε δεν είσαι σε φάση για να το κόψεις. Λες και δεν είναι καρκίνος και μόνιμη αιμορραγία στην τσέπη σου. Εκεί όμως, δεν σταματάς με τίποτα. Δεν λογαριάζεις βρέφη ή άκαπνους, δεν σε νοιάζει παρά μόνο το πάθος σου.
Φυσικά το κάπνισμα θέλει και το καφεδάκι κι αν φύγει ο ήλιος το ποτάκι του. Κι άντε να είναι ένα ή δύο ποτάκια. Αν είναι όμως παραπάνω αρχίζει το πρόβλημα. Κι αν είναι κάθε μέρα είναι δυο φορές πρόβλημα. Κι αν πρέπει να οδηγήσεις μετά είναι τρεις φορές πρόβλημα. Κι αν έχεις και συνοδηγό που δεν έχει την επιλογή να επιστρέψει αλλιώς είναι έγκλημα. Εκεί όμως τσιγάρο και ποτό κι αν η παρέα είναι προχωρημένη και κανένα τσιγαριλίκι που μπορεί να φέρει και καμιά γραμμή κι άστα να παν στο διάολο.
Προσωπικά δεν καπνίζω, πίνω με μέτρο όταν έχω παρέα και θεωρώ ότι όλα είναι παιχνίδια του μυαλού. Δυστυχώς νομίζω ότι αυτοί που αναφέρω παραπάνω είναι πολύ αδύναμοι χαρακτήρες με πολλές ανασφάλειες, που ενώ το παίζουν άνετοι είναι για λύπηση. Τους βλέπεις μόλις διαπιστώνουν ότι τέλειωσαν τα τσιγάρα τους. Πανικός και στέρηση.
Ο καθένας κάνει τις επιλογές του και ζει με αυτές. Εγώ νομίζω ότι αν θέλει κάποιος να καμαρώσει τα παιδιά του σε γάμους, βαπτίσεις εγγονιών και άλλες χαρές πρέπει να περιορίσει αυτά που τον σκοτώνουν. Όλοι θα πεθάνουμε αλλά ας είναι από κάτι που δεν το ψάχναμε τόσο πολύ και με τόση μεγάλη μανία.
Για τα χρόνια πάνω από τα 40 νομίζω ότι χρειάζεται παραπάνω άσκηση, διατροφή, ιατρικές εξετάσεις και σίγουρα πολύ τύχη. Αυτή πρέπει να είναι σε κάθε μας βήμα δίπλα μας γιατί αλλιώς...... αντίο σας.

Παρασκευή 14 Μαΐου 2010

ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΑΘΟΥΜΕ

Διανύουμε προεκλογική χρονιά όσο ν’ αφορά την τύχη του δήμου μας και βλέπω ότι τα μαχαίρια έχουν βγει για το ποιος θα καταφέρει να μας δουλέψει καλύτερα ώστε ν’ αποσπάσει την πολυπόθητη ψήφο μας. Χωρίς ντροπή θα ξανατάξουν ότι βλακεία κατεβάσει ο νους τους, εφαρμόσιμη ή όχι, ξεχνώντας ότι στις προηγούμενες θητείες τους δεν είχαν όραμα για μία πόλη που έχει την τύχη, τη θέση και την ομορφιά που λίγες πόλεις σε όλη την Ευρώπη έχουν.
Δεν κατάφεραν στις τόσες τετραετίες να λύσουν προβληματάκια όπως αυτό της αστικής σύνδεσης λεωφορείου με τα δημοτικά διαμερίσματα που απέχουν μόνο επτά χιλιόμετρα από το κέντρο της πόλης, μ’ αποτέλεσμα να τυραννιούνται τα παιδιά με τα φροντιστήρια, οι δημότες με τις μετακινήσεις τους και η πόλη από τα πάρα πολλά αυτοκίνητα. Κατά τ’ άλλα μας έταξαν τραμ. Στενόμυαλοι.
Δεν κατάφεραν στις τόσες τετραετίες να φτιάξουν μία αξιοπρεπή μαρίνα για να δένουν τα σκάφη τους αυτοί που παρά την κρίση θ’ αποφάσιζαν να ξοδέψουν τα ωραία τους ευρώ στην πόλη μας. Για να δέσεις σκάφος στο λιμάνι πρέπει να μεσολαβήσει ο Λιμενάρχης, ο Δήμαρχος, ο Δεσπότης ή ο Αρχηγός του ναυτικού.
Δεν κατάφεραν στις τόσες τετραετίες να μαζέψουν τ’ αδέσποτα και υπάρχουν μέρες που η πόλη θυμίζει σκυλοτροφείο. Τα ζώα δεν φταίνε σε τίποτα αλλά ο δήμος περιμένει να γίνει η δουλειά από τα φιλοζωϊκά σωματεία. Δεν φτάνει η προσπάθεια των εργαζομένων οι οποίοι το παλεύουν όπως μπορούν. Χρειάζεται όραμα από τους διοικούντες.
Πριν από δέκα χρόνια επιλέξαμε να ζήσουμε στην Καβάλα γιατί η ομορφιά της μας μάγεψε. Δυστυχώς σε αυτά τα δέκα χρόνια δεν έτρεξαν πολλά. Με τη διοίκηση ασχολούνται άνθρωποι που έχουν ως σκοπό τους το ρουσφετάκι, τη δόξα και την επανεκλογή τους. Όσοι σωστοί ασχολήθηκαν δεν άντεξαν και βλέπουν από μακριά.
Δεν έχω την ψευδαίσθηση ότι για πολλούς εγώ θα είμαι πάντα ο ξένος, κάτι που αποδείχθηκε σε παλαιότερες εκλογές με κάποιο υποψήφιο Δήμαρχο. Ενώ ζούσε στην πόλη για τριάντα χρόνια όταν διεκδίκησε τον πρώτο ρόλο, τον χτύπησαν λέγοντας του ότι είναι ξένος. Πολλοί είναι οι ξένοι κάτι που φαίνεται από τους πολλούς συλλόγους της πόλης. Θεσσαλοί, Θράκες, Κρήτες, Πελοποννήσιοι, Δυτικομακεδόνες. Τι κάθομαι και γράφω τώρα. Το θέμα είναι να ’χεις άκρες.
Τότε τελειώνουν οι δουλειές σου. Άσχετα αν είναι νόμιμες, δίκαιες, ηθικές. Αυτό που μετράει είναι πόσο ισχυρό αντισταθμιστικό όφελος έχεις να δώσεις. Δηλαδή ψήφους. Ας περιμένουμε να δούμε ποιοι θ’ ασχοληθούν τελικά και ας δράσουμε ανάλογα. Ας ζυγίσουμε όλη την τετραετία και το κυριότερο ας μην τους πιστέψουμε. Θα μας πουν σίγουρα ψέματα. Η δύναμη είναι στην ψήφο μας.

Τετάρτη 12 Μαΐου 2010

ΜΟΥΣΙΚΗ



Είμαι σίγουρος ότι κάποιοι, έχουν εξηγήσει γιατί είναι τόσο μεγάλη η επίδραση της μουσικής στους ανθρώπους. Ίσως φταίει η τόσο μεγάλη σχέση της μουσικής με τα μαθηματικά και κατά συνέπεια η επίδραση σε συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου.
Το σίγουρο είναι ότι από την αρχαιότητα η μουσική επηρεάζει βαθιά τους ανθρώπους και τους οδήγησε ν’ αναζητήσουν τη γνώση της. Πραγματικά είναι πολύ τυχεροί όσοι έχουν το χάρισμα να παίζουν κάποιο μουσικό όργανο ή να συνθέτουν μουσική και προσωπικά τους θαυμάζω γι’ αυτό.
Στις μέρες μας ίσως τα πράγματα και σε αυτόν τον τομέα (όπως παντού) είναι λίγο στρεβλά. Το κάθε ατάλαντο ψώνιο θέλει να γίνει φίρμα. Βλέπεις μετά την πίστα η βίζιτα είναι εύκολη. Το τραγικό είναι ότι τους σιγοντάρουν και οι γονείς τραβώντας τους σε κάθε show που σκοπό έχει την τηλεθέαση κι όχι το αν θα βρουν ταλέντα.
Οι προσωπικές μου προτιμήσεις έχουν μείνει δύο δεκαετίες πίσω εκεί γύρω στο 1980 χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και στις μέρες μας δεν υπάρχουν μουσικά διαμαντάκια που όμως είναι τόσο δύσκολό να βρεις γιατί απλά δεν τα παρουσιάζουν.
Για εμάς τους νοσταλγούς του παλιού η διάδοση του διαδικτύου ήταν ότι καλύτερο μπορούσε να συμβεί. Μπορούμε πλέον να βρούμε τα πάντα σε ψηφιακή μορφή χωρίς τα ενοχλητικά χρατς των βινυλίων.
Τώρα συνειδητοποιώ ότι μερικά από τα ομορφότερα βράδια ήταν αυτά στο Αρχαίο θέατρο Φιλίππων με την Αλεξίου, τον Νταλάρα, τη Μαρινέλλα, τον Μικρούτσικο, τον Κούτρα, τον Θηβαίο, τον Κότσιρα, τη Γαλάνη, την Αρβανιτάκη. Με το φεγγάρι πάνω από τα αρχαία ερείπια σ’ ένα χώρο που πριν από 3.000 χρόνια συνέβαινε ακριβώς το ίδιο. Ο κόσμος διασκέδαζε. Το καλοκαιράκι έρχεται κι ελπίζω να μας έχουν στο σημειωματάριο τους αξιόλογοι καλλιτέχνες για μία συνάντηση εκεί στο γνωστό και πανάρχαιο στέκι των Φιλίππων.

Τρίτη 11 Μαΐου 2010

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ


Πολλές είναι οι φορές που οι άνθρωποι μετανιώνουν για πράξεις που έκαναν ή δεν έκαναν στη διάρκεια της ζωής τους. Προσωπικά έχω μετανιώσει τις περισσότερες φορές για πράγματα που δεν έκανα.
Σε πολλές συζητήσεις αναφέρω ότι θα ήθελα να κάνω ένα ταξίδι εργαζόμενος σε ένα εμπορικό πλοίο ώστε να έχω την ευκαιρία να γυρίσω όλο τον κόσμο. Αυτό θα μπορούσε να συμβεί όταν τέλειωσα τη στρατιωτική μου θητεία όπου οι υποχρεώσεις μου ήταν μηδαμινές. Όνειρο ήταν και πάει. Όσο κι αν μετάνιωσα δεν αλλάζει τίποτα. Το ταξίδι αυτό γίνετε νοερά όταν ακούω τον ‘‘Σταυρό του νότου’’ του Νίκου Καββαδία.
Άλλος λόγος που με έκανε να μετανιώσω είναι το ότι άργησα να πιάσω το βιβλίο. Πάντα ξεφύλλιζα διάφορα μετά το τέλος του σχολικού μου βίου, όχι όμως διάβασμα. Πριν από καμιά δεκαριά χρόνια αυτό διορθώθηκε κι έτσι απέκτησα έναν πολύ πιστό φίλο που πραγματοποιεί πολλά κομμάτια από το ταξίδι που δεν έκανα ποτέ.
Όταν πρωτοδιάβασα το παρακάτω απόσπασμα βρήκα σε λίγες σειρές όλα όσα πιστεύω για το βιβλίο και τα καταγράφω με μεγάλη χαρά.


‘‘Ο Καδής και η μύγα’’
Το βιβλίο είναι μουγκό, όταν του επιβάλλεις τη σιωπή, λαλίστατο όταν το κάνεις να μιλά. Χάρη στο βιβλίο μαθαίνεις μέσα σ’ ένα μήνα, όσα δεν θα μάθαινες από το στόμα των ειδημόνων σε μία αιωνιότητα. Κι αυτό χωρίς να φορτωθείς με το χρέος της γνώσης. Σε απαλλάσσει, σε απελευθερώνει από τη συναλλαγή με άθλιους ανθρώπους και από τις σχέσεις με ανθρώπους κουτούς, ανίκανους να καταλάβουν. Σε υπακούει μέρα και νύχτα στα ταξίδια σου και στις στιγμές τις δύσκολες. Αν πέσεις σε δυσμένεια, το βιβλίο δεν παύει να σε υπηρετεί παρόλα αυτά. Ακόμα κι αν συναντήσεις αντίθετους ανέμους, το βιβλίο δεν θα στραφεί εναντίον σου. Συχνά το βιβλίο είναι ανώτερο από το συγγραφέα του…..! Το βιβλίο δεν ανασταίνει νεκρούς, δεν μεταμορφώνει τον ηλίθιο σε έξυπνο. Οξύνει το πνεύμα, το ξυπνά, το εκλεπτύνει και σβήνει τη δίψα του για γνώση. Όσο γι’ αυτόν που θέλει να τα μάθει όλα, καλά θα κάνουν οι δικοί του να τον φροντίσουν γιατί σίγουρα πάσχει από κάποια ψυχική διαταραχή.

Σάββατο 1 Μαΐου 2010

ΝΤΡΟΠΗ ΤΟΥΣ

Έξι αιώνες πριν από τη γέννηση του Χριστού ο Πυθαγόρας προέτρεπε τους μαθητές του να ασκούνται σε τέσσερις βασικές αρετές εάν ήθελαν ν’ αποκομίσουν πνευματικά κέρδη. Αυτές οι αρετές ήταν η εγκράτεια, η δικαιοσύνη, η φρόνηση όσον αφορά την αβεβαιότητα του ανθρώπινου μέλλοντος και η υπομονή (ανδρεία) απέναντι στα βάσανα. Ο κανόνας αρετών του Πλάτωνα (4ο βιβλίο της Πολιτείας), περιλαμβάνει τις ακόλουθες τέσσερις αρετές: Σοφία, ανδρεία, σωφροσύνη, δικαιοσύνη.
Ο Πυθαγόρας θεωρεί την εγκράτεια απαραίτητο συστατικό της αξιοπρέπειας, της αυτοπειθαρχίας, του αυτοσεβασμού. Όλες μας οι πράξεις κρίνονται από τη συνείδηση μας αν είναι ντροπιαστικές ή όχι. Η εφαρμογή της δικαιοσύνης έχει να κάνει με το κοινωνικό σύνολο, τους συνανθρώπους μας, την προσωπική ηθική. Έλεγε ότι δεν χρειάζεται να στεναχωριέται κάποιος για την απώλεια των χρημάτων γιατί αυτά είναι δεδομένο πως δεν έχουν να κάνουν τόσο με προσωπική επιλογή, αλλά βασίζονται μόνο στο τυχαίο. Αντίθετα αυτό που είναι θέμα επιλογής και δεν εξαρτάται από τις αλλαγές της τύχης είναι η αρετή και ο ηθικός βίος. Διαφορετική στάση απέναντι στο χρήμα οδηγεί σε άδικο πλουτισμό, κέρδος, πλεονεξία. Αυτά ακριβώς αποτελούν παραβίαση της δικαιοσύνης.
Γιατί τόσος φιλοσοφικός πρόλογος; Σήμερα πρωτομαγιά ενώ θα έπρεπε να τρέχουμε σε κάμπους και βουνά για να τηρήσουμε τα έθιμα, τα γνωστά Μέσα Μαζικής Εξαθλίωσης μας βομβαρδίζουν σχετικά με το ΔΝΤ την τρόικα, τη χρεοκοπία, την πείνα (αυτή είναι η μόνη που θα έρθει σίγουρα). Όλοι ζούμε αναμένοντας αύριο τα μέτρα. Όχι σήμερα για να μην χαλάσουν τη γιορτή. Λες και αυτά δεν θα εφαρμοστούν για πολλά πολλά χρόνια.
Ο πρόλογος λοιπόν έχει να κάνει με αυτά τα τομάρια που αφήσαμε να μας κυβερνήσουν για 35 χρόνια. Σε αυτή την ύστατη στιγμή και ενώ η αποτυχία τους και η υστεροβουλία τους απαιτεί κρέμασμα, έχουν το θράσος να υπονοούν ότι οι δικές τους θυσίες δεν θα είναι ανάλογες (τουλάχιστον) με τις θυσίες των ιθαγενών τους. Δεν θέλουν ούτε ρεφενέ να πληρώσουν αυτά που εξαφάνισαν.
Που ήταν η εγκράτεια τους άρα και ο αυτοσεβασμός τους στα διάφορα όργια που εναλλάξ διέπραξαν. Που ήταν η συνείδησή τους στην εφαρμογή της δικαιοσύνης που έπρεπε να εφαρμόσουν για την ευημερία του λαού που τους τιμούσε για τόσα χρόνια. Αλήτες, εγωιστές και παρτάκιδες. Αυτοί και το σόι τους να είναι καλά και οι άλλοι να παν να γ……!
Ο ένας τίναξε στον αέρα τα ασφαλιστικά ταμεία για να πάει καλά το χρηματιστήριο και να κονομήσουν οι κολλητοί. Ο άλλος αποτελείωσε τη δουλειά με τα ομόλογα, τα οποία διαχειρίζονταν κομματικά ανδρείκελα, άχρηστα και αγράμματα, με πολλές κομματικές περγαμηνές, αφισοκολλήσεις κ.λ.π. διόγκωσαν ένα δημόσιο τομέα, με ανθρώπους που όχι δεν είχαν όρεξη για δουλειά, αλλά δεν μπορούν να βρουν που δουλεύουν και τους ψάχνουν.
Ένα έργο ή μία προμήθεια που στην Ευρώπη γινόταν με ένα ποσό, εδώ απαιτούσε πολλαπλάσιο ποσό γιατί είχαμε φαγοπότι και μίζες. Όπου γίνετε έρευνα σε όλο τον κόσμο για μίζες η Ελλάδα είναι μέσα με χώρες όπως η Ρουάντα και η Αλγερία. Καημένη Ελλαδίτσα. Να γράψουμε για τα νοσοκομεία. Αφού λοιπόν τα έπιαναν οι ηγέτες γιατί όχι και οι γιατροί; Μαλάκες ήταν; Και οι πολεοδομίες, οι εφορίες, τα κτεο, οι παπάδες, τα μαγαζιά, απόδειξη δεν έκοβε κανείς, κοινωνία σε αποσύνθεση. Όλα βέβαια γιατί το καλό παράδειγμα των βουλευτών υπήρχε. Ατιμωρησία πλήρης.
Μακάρι όλο αυτό που θα περάσουμε να γίνει αιτία για να φύγουν από πάνω μας οι βδέλλες, που τόσα χρόνια χωρίς ανδρεία, σωφροσύνη και δικαιοσύνη κυβερνούν ένα τόπο που τόσα πολλά πρόσφερε σε όλο τον κόσμο και που είχε την μαύρη τύχη να πέσει στα νύχια ανθρώπων φτηνών που δεν σεβάστηκαν την πατρίδα τους με τους ανθρώπους της. Ντροπή τους τα κοπρόσκυλα.
Πρέπει όλοι μας όπου κι αν τους βλέπουμε να αδιαφορούμε κι αν απλώνουν το χέρι τους για να μας χαιρετίσουν να τους προσβάλουμε. Θα μου πείτε δεν φταίνε όλοι. Φταίνε. Αφού δεν μιλάνε είναι συνένοχοι. Πρώτο τους μέλημα είναι ο εαυτός τους. Μπροστά σ’ αυτό δεν βάζουν τίποτα. Μέσα σ’ αυτόν τον πανικό αποφάσισαν να προμηθευτούν κινητά και gadgets αξίας 1,5 εκατομμυρίου ευρώ. Και σκέφτεστε ότι μπορεί να μην φταίνε.
Τώρα κι αν εγώ τα γράφω και με διαβάσουν 10 15 φίλοι και συμφωνήσουν μαζί μου τι έγινε; Που είναι ο λόγος αυτών που ακούγονται στην Ελληνική κοινωνία. Που είναι οι καθηγητές πανεπιστημίων, οι λόγιοι, οι στρατηγοί, οι μεγαλοαθλητές, οι μεγαλογιατροί, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας; Όλοι βολεμένοι. Κι όταν μιλάνε ψελλίζουν, ψιθυρίζουν για να μην ακουστούν. Τα ΜΜΕ είναι εξαρτώμενα με πρόστιμα εκατομμυρίων ευρώ κι έτσι δεν έχουν ελεύθερο λόγο. Είναι κυβερνητικά γραφεία τύπου.
Ας ξανασκεφτούμε λοιπόν ότι αυτό που μας φταίει δεν είναι το ΔΝΤ αλλά αυτοί που μας το έφεραν με τις ατιμίες των τελευταίων δεκαετιών. Επιλογή μας είναι η αρετή και ο ηθικός βίος. Δεν θα γίνουμε σαν τα μούτρα τους, να μας λείπει. Εμείς θα πορευτούμε όπως ξανάγραψα από σπίτι σε σπίτι με το βλέμμα και τις πράξεις μας στους αδυνατότερους από εμάς. Η δράση μόλις άρχισε.

Κάτι άσχετο για να κλείσω. Στις αρχές της χιλιετίας μας, σε κάποιες καλοκαιρινές διακοπές, επιστρέφοντας από την Πελοπόννησο γνώρισα τον Ανδρέα έναν Κύριο από την Πρέβεζα. Η συναναστροφή μου μαζί του κράτησε λιγότερο από 24 ώρες. Φάγαμε, ήπιαμε, γλεντήσαμε, χορέψαμε. Τον ξαναείδα σε κάποιες κοινωνικές εκδηλώσεις μετά από χρόνια. Χαρούμενος, γλεντζές όπως τότε. Δυστυχώς ο Ανδρέας έφυγε από ανακοπή καρδιάς στα 57 του χρόνια. Τυχεροί αυτοί που θα τον έχουν κοντά τους, άτυχοι οι δικοί του που έχασαν το στήριγμά τους. Καλό ταξίδι.