Σε δεκαπέντε μέρες κλείνω τα 40 και αναλογίζομαι πως έφτασα μέχρι εδώ. Τι να πρωτοθυμηθώ και τι να αφήσω. Η τύχη που χρειάζεται για να φτάσει κάποιος σε ώριμη ηλικία πρέπει να είναι πολύ μεγάλη.
Πρώτα απ’ όλα πρέπει να γλιτώσεις από τα τόσα ατυχήματα που παραμονεύουν όταν είσαι μωρό. Στη συνέχεια κατά την εφηβεία που όλα είναι εφικτά και με το μυαλό του ο κάθε έφηβος νομίζει ότι είναι σωστά πρέπει να ’χεις την ευλογία της καλής παρέας. Να μην μπλέξεις, να ’χεις το σθένος και τη διαπαιδαγώγηση να πεις ΟΧΙ στα ..... διάφορα που σίγουρα θα σου προσφέρουν.
Στην συνέχεια που θα πρωτοπιάσεις τιμόνι και μέχρι ν’ αποκτήσεις εμπειρία πρέπει να είσαι συνετός και νηφάλιος ώστε να μην κάνεις κάτι που θα βλάψει εσένα και ίσως κάποιον που δεν φταίει σε τίποτα. Τέλος πρέπει ν’ αποφύγεις και τις ατυχίες με τα παθολογικά αίτια που σε στέλνουν στην άλλη μεριά του τούνελ.
Εκεί λοιπόν που λες ωρίμασα σαν ενήλικος αρχίζεις να κάνεις οτιδήποτε βλακεία κι ανοησία για να ξεμπερδεύεις μια ώρα αρχύτερα. Πρώτα αρχίζεις το κάπνισμα γιατί είναι μόδα και το έχεις ανάγκη, άλλωστε δεν είσαι σε φάση για να το κόψεις. Λες και δεν είναι καρκίνος και μόνιμη αιμορραγία στην τσέπη σου. Εκεί όμως, δεν σταματάς με τίποτα. Δεν λογαριάζεις βρέφη ή άκαπνους, δεν σε νοιάζει παρά μόνο το πάθος σου.
Φυσικά το κάπνισμα θέλει και το καφεδάκι κι αν φύγει ο ήλιος το ποτάκι του. Κι άντε να είναι ένα ή δύο ποτάκια. Αν είναι όμως παραπάνω αρχίζει το πρόβλημα. Κι αν είναι κάθε μέρα είναι δυο φορές πρόβλημα. Κι αν πρέπει να οδηγήσεις μετά είναι τρεις φορές πρόβλημα. Κι αν έχεις και συνοδηγό που δεν έχει την επιλογή να επιστρέψει αλλιώς είναι έγκλημα. Εκεί όμως τσιγάρο και ποτό κι αν η παρέα είναι προχωρημένη και κανένα τσιγαριλίκι που μπορεί να φέρει και καμιά γραμμή κι άστα να παν στο διάολο.
Προσωπικά δεν καπνίζω, πίνω με μέτρο όταν έχω παρέα και θεωρώ ότι όλα είναι παιχνίδια του μυαλού. Δυστυχώς νομίζω ότι αυτοί που αναφέρω παραπάνω είναι πολύ αδύναμοι χαρακτήρες με πολλές ανασφάλειες, που ενώ το παίζουν άνετοι είναι για λύπηση. Τους βλέπεις μόλις διαπιστώνουν ότι τέλειωσαν τα τσιγάρα τους. Πανικός και στέρηση.
Ο καθένας κάνει τις επιλογές του και ζει με αυτές. Εγώ νομίζω ότι αν θέλει κάποιος να καμαρώσει τα παιδιά του σε γάμους, βαπτίσεις εγγονιών και άλλες χαρές πρέπει να περιορίσει αυτά που τον σκοτώνουν. Όλοι θα πεθάνουμε αλλά ας είναι από κάτι που δεν το ψάχναμε τόσο πολύ και με τόση μεγάλη μανία.
Για τα χρόνια πάνω από τα 40 νομίζω ότι χρειάζεται παραπάνω άσκηση, διατροφή, ιατρικές εξετάσεις και σίγουρα πολύ τύχη. Αυτή πρέπει να είναι σε κάθε μας βήμα δίπλα μας γιατί αλλιώς...... αντίο σας.
Πρώτα απ’ όλα πρέπει να γλιτώσεις από τα τόσα ατυχήματα που παραμονεύουν όταν είσαι μωρό. Στη συνέχεια κατά την εφηβεία που όλα είναι εφικτά και με το μυαλό του ο κάθε έφηβος νομίζει ότι είναι σωστά πρέπει να ’χεις την ευλογία της καλής παρέας. Να μην μπλέξεις, να ’χεις το σθένος και τη διαπαιδαγώγηση να πεις ΟΧΙ στα ..... διάφορα που σίγουρα θα σου προσφέρουν.
Στην συνέχεια που θα πρωτοπιάσεις τιμόνι και μέχρι ν’ αποκτήσεις εμπειρία πρέπει να είσαι συνετός και νηφάλιος ώστε να μην κάνεις κάτι που θα βλάψει εσένα και ίσως κάποιον που δεν φταίει σε τίποτα. Τέλος πρέπει ν’ αποφύγεις και τις ατυχίες με τα παθολογικά αίτια που σε στέλνουν στην άλλη μεριά του τούνελ.
Εκεί λοιπόν που λες ωρίμασα σαν ενήλικος αρχίζεις να κάνεις οτιδήποτε βλακεία κι ανοησία για να ξεμπερδεύεις μια ώρα αρχύτερα. Πρώτα αρχίζεις το κάπνισμα γιατί είναι μόδα και το έχεις ανάγκη, άλλωστε δεν είσαι σε φάση για να το κόψεις. Λες και δεν είναι καρκίνος και μόνιμη αιμορραγία στην τσέπη σου. Εκεί όμως, δεν σταματάς με τίποτα. Δεν λογαριάζεις βρέφη ή άκαπνους, δεν σε νοιάζει παρά μόνο το πάθος σου.
Φυσικά το κάπνισμα θέλει και το καφεδάκι κι αν φύγει ο ήλιος το ποτάκι του. Κι άντε να είναι ένα ή δύο ποτάκια. Αν είναι όμως παραπάνω αρχίζει το πρόβλημα. Κι αν είναι κάθε μέρα είναι δυο φορές πρόβλημα. Κι αν πρέπει να οδηγήσεις μετά είναι τρεις φορές πρόβλημα. Κι αν έχεις και συνοδηγό που δεν έχει την επιλογή να επιστρέψει αλλιώς είναι έγκλημα. Εκεί όμως τσιγάρο και ποτό κι αν η παρέα είναι προχωρημένη και κανένα τσιγαριλίκι που μπορεί να φέρει και καμιά γραμμή κι άστα να παν στο διάολο.
Προσωπικά δεν καπνίζω, πίνω με μέτρο όταν έχω παρέα και θεωρώ ότι όλα είναι παιχνίδια του μυαλού. Δυστυχώς νομίζω ότι αυτοί που αναφέρω παραπάνω είναι πολύ αδύναμοι χαρακτήρες με πολλές ανασφάλειες, που ενώ το παίζουν άνετοι είναι για λύπηση. Τους βλέπεις μόλις διαπιστώνουν ότι τέλειωσαν τα τσιγάρα τους. Πανικός και στέρηση.
Ο καθένας κάνει τις επιλογές του και ζει με αυτές. Εγώ νομίζω ότι αν θέλει κάποιος να καμαρώσει τα παιδιά του σε γάμους, βαπτίσεις εγγονιών και άλλες χαρές πρέπει να περιορίσει αυτά που τον σκοτώνουν. Όλοι θα πεθάνουμε αλλά ας είναι από κάτι που δεν το ψάχναμε τόσο πολύ και με τόση μεγάλη μανία.
Για τα χρόνια πάνω από τα 40 νομίζω ότι χρειάζεται παραπάνω άσκηση, διατροφή, ιατρικές εξετάσεις και σίγουρα πολύ τύχη. Αυτή πρέπει να είναι σε κάθε μας βήμα δίπλα μας γιατί αλλιώς...... αντίο σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου