Σάββατο 3 Απριλίου 2010

Νερόβραστοι τρομοκράτες

Πρώτα απ’ όλα καλό μήνα. Σήμερα λοιπόν πρωταπριλιά, μια και η παράδοση απαιτεί ψέματα, ας πάμε κόντρα σ’ αυτήν κι ας προσπαθήσουμε να γράψουμε αλήθειες. Είναι άλλωστε και Μεγάλη Τετάρτη και η αλήθεια είναι πιο κοντά στο κλίμα των ημερών.
Στο προηγούμενο κείμενο έγραψα για το ότι πρέπει να κλείσουμε την τηλεόραση για να βρούμε επιτέλους λίγη γαλήνη και ηρεμία από το καθημερινό σφυροκόπημα των επί παντός επιστητού ειδικών, που κατοικοεδρεύουν στα διάφορα πάνελ κάθε βράδυ κι όχι μόνο.
Προσπάθησα να το εφαρμόσω και ν’ απέχω αλλά μάταια. Εκεί που έβλεπα ένα έργο ήρθε η διακοπή για το έκτακτο γεγονός. Μέχρι να καταλάβω τι έγινε αγανάκτησα. Άκουσα για βόμβα που έσκασε στα χέρια ανήλικου βομβιστή, μάλλον μέλος της Αλ Κάιντα που είχε συνεργό, για στόχους για για για….
Φυσικά τα κανάλια επιστράτευσαν επειγόντως τους ειδικούς επί της τρομοκρατίας όπου κι αν αυτοί βρίσκονταν. Όπως γίνετε σχεδόν πάντα η πραγματικότητα δεν είχε καμία σχέση με την αλήθεια η οποία ήταν απίστευτα σκληρή και τραγική.
Όλοι μάθαμε ότι μία Αφγανή μάνα με τα δύο της παιδιά έψαχνε μέσα στα σκουπίδια για να βρει φαγητό αλλά το γραφτό τους ήταν να βρουν τον θάνατο να περιμένει για να πεταχτεί μέσα από ένα σακίδιο. Ο απολογισμός μας δίνει μία πολύ δυνατή γροθιά στο στομάχι. Ο 15χρονος νεκρός, η 11χρονη αδελφή του σχεδόν τυφλή, η μάνα με ισχυρό σοκ, ο πατέρας να κρύβετε επειδή δεν έχουν χαρτιά κι όλοι εμείς ν’ αναρωτιόμαστε γιατί;
Σήμερα ο πατέρας σε μία εφημερίδα είπε ότι έφυγαν από το Αφγανιστάν για να γλιτώσουν τις βόμβες και διάλεξαν την Ελλάδα γιατί θαύμαζαν τον πολιτισμό της. Ο καημένος δεν ήξερε κι όπως όλα δείχνουν δεν ρώτησε.
Δεν έμαθε πως τα τελευταία 15 χρόνια αρκετά τσογλανάκια έχουν δημιουργήσει μαφιόζικες ομάδες που οι ίδιοι αποκαλούν τρομοκρατικές, τις έχουν βαφτίσει με βαρύγδουπα ονόματα κι άρχισαν τον απελευθερωτικό αγώνα.
Από τι άραγε; Από τα φράγκα των δικών τους, μια κι όσοι πιάστηκαν αποδείχθηκαν γόνοι καλών οικογενειών. Από το κακό σύστημα, μια και στόχοι τους είναι αστυνομικοί και ειδικοί φρουροί 20 – 25 χρόνων που ψάχνοντας για εργασιακή αποκατάσταση βρέθηκαν με τα 700 ευρώ στο παντελόνι; Από τις μισητές τράπεζες, τις οποίες χτυπούν με τόση ισχύ (βάζοντας δυο – τρία γκαζάκια) ή κλέβοντας τες για να έχουν να περνάν καλά;
Είναι απερίγραπτο ρε γαμώτο, να κάνεις σύσκεψη για ένα στόχο και η επαναστατική αυτή ομάδα να επιλέγει μία γυναίκα 23 χρόνων ειδική φρουρό. Δεν πρέπει να στέκουν καλά στα μυαλά τους. Σίγουρα είναι βαρεμένοι δεν εξηγείτε αλλιώς. Να πεις δεν υπάρχουν πελάτες… Επίορκοι, παιδεραστές, καταχραστές χρήματος, αξιοπρέπειας και πόνου, κι άλλοι , κι άλλοι…..
Όσο για την Ελληνική κοινωνία, ο συγκεκριμένος 15χρονος δεν είχε όνομα για να το μάθουμε, ξένος ήταν παράνομος। Ούτε πορείες, ούτε επεισόδια, ούτε θρήνος, ούτε στεναγμός. Άλλωστε τα δικά μας παιδιά δεν ψάχνουν στα σκουπίδια, έχουν τρόπους κι αγωγή.

Στον εξωτερικό τοίχο στο πάρκο της Αγίας Βαρβάρας στη Δράμα γράφει:
‘’Αφιερωμένο σ’ όσους έχουν πεθάνει άδικα…
Η ζωή είναι μια μέρα.
Το πρωί γεννιέσαι και το βράδυ πεθαίνεις.
Και έχεις το μεσημέρι να το περάσεις όσο καλύτερα μπορείς।’’

Δυστυχώς η ζωή κάποιων δεν έχει μεσημέρι, βλέπεις συνάντησαν νερόβραστους επαναστάτες. Αυτό κι αν είναι ατυχία…..

1 σχόλιο:

  1. μετά από τρεις μέρες το συμβάν ξεχάστηκε από όσους δημόσια εξέφρασαν τη λύπη τους. Ότι έκαναν ήταν για κατανάλωση και για τηλεθέαση.
    Οι τρομοκράτες της κρεβατοκάμαρας που συμμετέχουν στο στημένο παιχνίδι των Δράκων της οικονομίας με έχουν κουράσει, με έχουν αγανακτήσει. Είμαι αρκετά μεγάλος για να αρχίσω μόνος μου τον αγώνα εναντίον τους, αλλά αν αντικρύσω έναν όρθιο με το όπλο παρά πόδας αυτοστιγμής θα βρεθώ δίπλα του συνοδοιπόρος στο δρόμο της λύτρωσης.
    Αυτά τα ανεύθυνα ανθρωποειδή που συναντάμε καθημερινά, είναι δικά τους δημιουργήματα κι ας λένε ότι καταδικάζουν τέτοιες πράξεις βίας για να μας κρατάνε σε ύπνωση και να μπορούν να τρώνε ανενόχλητοι στο ίδιο τραπέζι με τους Δράκους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή