Πόσες δεν είναι οι φορές που όλοι μας θα θέλαμε να μπούμε στο μυαλό κάποιων ανθρώπων για να εξηγήσουμε συμπεριφορές, σκέψεις, πράξεις, δράσεις και αντιδράσεις; Οι χαρακτήρες είναι όπως η θάλασσα. Άλλοτε γαλήνια και ήσυχη, άλλοτε με λίγο κυματάκι κι άλλοτε νοτιάς που δεν αφήνει τίποτε όρθιο και απείραχτο.
Εκεί που στέκεσαι ήρεμος περνά κάποιος και με τη συμπεριφορά του σε κάνει να θέλεις να τον πιάσεις από τα μαλλιά. Αλαζονεία και νεοπλουτισμός είναι πάντα ένας κακός συνδυασμός αν δεν έχεις την αγωγή, τη μόρφωση και τη σύνεση να τα διαχειριστείς.
Άλλο θέμα είναι η ευκολία που όλοι μας αντιδρούμε στα γεγονότα βίαια, χωρίς να σκεφτόμαστε τις συνέπειες των αποφάσεων μας, σε μας και τους γύρω μας. Ένας καλός τρόπος για τη διαχείριση του θυμού μας είναι το να μετράμε μέχρι το εκατό και μετά να πράττουμε. Όλα τ’ άλλα μυρίζουν ναυάγιο και δυστυχώς δεν είναι πάντα εύκολο ν’ ανακαλέσουμε τις πράξεις μας. Επιβάλλετε να προσπαθούμε ώστε οι πράξεις μας να μην θίγουν, να μην προσβάλουν, να μην απογοητεύουν τους γύρω μας. Κυρίως τους συντρόφους μας. Ο αριθμός των διαζυγίων δείχνει ότι δεν προσπαθούμε αρκετά. Πολλές περιπτώσεις δεν σηκώνουν συζήτηση και ο χωρισμός είναι μονόδρομος αφού φυσικά προσπαθήσουμε να τον αποτρέψουμε. Άλλες όμως που είναι πιο χαλαρές; Αξίζει η προσπάθεια και η περιορισμένη ανοχή. Η δεύτερη ή η τρίτη ευκαιρία. Όλοι ας σκεφτούμε ότι κάθε πόλεμος έχει θύματα, τα οποία συνήθως είναι οι άμαχοι. Τα παιδιά. Αυτά θέλουν να ζήσουν με τους γονείς τους και δεν ξέρουν τι θα πει εγωισμός, πείσμα, απρέπεια, λάθος. Απλά θέλουν και τους δύο γονείς τους…… Τόσο απλά.
Εκεί που στέκεσαι ήρεμος περνά κάποιος και με τη συμπεριφορά του σε κάνει να θέλεις να τον πιάσεις από τα μαλλιά. Αλαζονεία και νεοπλουτισμός είναι πάντα ένας κακός συνδυασμός αν δεν έχεις την αγωγή, τη μόρφωση και τη σύνεση να τα διαχειριστείς.
Άλλο θέμα είναι η ευκολία που όλοι μας αντιδρούμε στα γεγονότα βίαια, χωρίς να σκεφτόμαστε τις συνέπειες των αποφάσεων μας, σε μας και τους γύρω μας. Ένας καλός τρόπος για τη διαχείριση του θυμού μας είναι το να μετράμε μέχρι το εκατό και μετά να πράττουμε. Όλα τ’ άλλα μυρίζουν ναυάγιο και δυστυχώς δεν είναι πάντα εύκολο ν’ ανακαλέσουμε τις πράξεις μας. Επιβάλλετε να προσπαθούμε ώστε οι πράξεις μας να μην θίγουν, να μην προσβάλουν, να μην απογοητεύουν τους γύρω μας. Κυρίως τους συντρόφους μας. Ο αριθμός των διαζυγίων δείχνει ότι δεν προσπαθούμε αρκετά. Πολλές περιπτώσεις δεν σηκώνουν συζήτηση και ο χωρισμός είναι μονόδρομος αφού φυσικά προσπαθήσουμε να τον αποτρέψουμε. Άλλες όμως που είναι πιο χαλαρές; Αξίζει η προσπάθεια και η περιορισμένη ανοχή. Η δεύτερη ή η τρίτη ευκαιρία. Όλοι ας σκεφτούμε ότι κάθε πόλεμος έχει θύματα, τα οποία συνήθως είναι οι άμαχοι. Τα παιδιά. Αυτά θέλουν να ζήσουν με τους γονείς τους και δεν ξέρουν τι θα πει εγωισμός, πείσμα, απρέπεια, λάθος. Απλά θέλουν και τους δύο γονείς τους…… Τόσο απλά.
Η ευκολία που αποφασίζουμε τον γάμο μεταφέρεται στον χωρισμό. Όμως μπροστά στην ύπαρξη παιδιών πρέπει να παραμερίζονται εγωϊσμοί, πείσματα και ότι άλλο μπορεί να οδηγήσει σε απόφαση χωρισμού.Δεν έχουν οι γονείς δικαίωμα να σκέφτονται χωρισμό όταν έχουν ανήλικα παιδιά. Μέσα από την υπομονή, την αλληλοκατανόηση και τη στοργή που την έχουμε χάσει εντελώς, να βρούμε το θάρρος που και που να ψελλίσουμε σ΄αγαπώ, αφού αυτό το συναίσθημα κρύβουμε βαθειά μέσα στην ψυχή μας για τον άνθρωπο της δικής μας επιλογής. Άστοχες κινήσεις και λάθη γίνονται από όλους, αλλά λίγοι έχουν τη δύναμη να συγχωρούν και πρέπει εμείς και εσείς να είμαστε στους λίγους για να νοιώσουμε την ανάταση και τη λύτρωση που προσφέρει η συγνώμη στην ψυχή μας, το μόνο στοιχείο της ύπαρξής μας που περνάει στην αιωνιότητα και δεν αξίζει τον κόπο να τη φθείρουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφή