ΑΜΕΙΛΙΚΤΟΣ ΧΡΟΝΟΣ

Πάντα οι άνθρωποι ζουν με την απορία του υπόλοιπου χρόνου. Όχι φυσικά του κινητού τηλεφώνου. Με όσα κι αν βλέπουμε γύρω μας, συνειδητά αδιαφορούμε για τ’ ότι κάθε μας στιγμή μπορεί να ’ναι η τελευταία. Συμπεριφερόμαστε και προγραμματίζουμε λες και θα ζήσουμε γι’ άλλα 500 χρόνια. Η έπαρση που μας διακατέχει είναι απερίγραπτη. Τα θέλουμε όλα, έστω κι αν έχουμε πάρα πολλά. Θέλουμε περισσότερα. Τι κι αν γύρω μας η φτώχεια σαρώνει, οι αρρώστιες θερίζουν, οι πόλεμοι καταστρέφουν; Τόσα εκατομμύρια ανθρώπων δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό και εμβόλια κι εμείς….;
Χαλαρά। Απαιτούμε. Από σήμερα κιόλας πρέπει να το ξαναδούμε αυτό το έργο. Ανθρώπινα. Αλληλέγγυα. Με βαθύ προβληματισμό. Ας αντιμετωπίσουμε τους συνανθρώπους μας με τη σκέψη ότι είναι η τελευταία μας φορά. Νομίζω ότι θ’ ανακουφιστούμε και θα νιώσουμε καλύτεροι άνθρωποι.