ΕΟΖ και άλλα χαρούμενα.

 Συζητήσεις επί συζητήσεων εδώ και εβδομάδες με σκοπό να πειστεί ο κόσμος και ειδικά οι άνεργοι, ότι οι Ειδικές Οικονομικές Ζώνες είναι κάτι που θα φέρει ανάπτυξη και καταπολέμηση της ανεργίας. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Είμαστε τόσο αθώοι ή μήπως τόσο αφελείς και ηλίθιοι; Οι συναντήσεις των περιφερόμενων ατζέντηδων μήπως δημιουργούν μία ωρολογιακή βόμβα που απλά θα περιμένει το χρόνο της για να εκραγεί;

Οι ΕΟΖ δεν είναι κάτι νέο στο παγκόσμιο στερέωμα. Ξεκίνησαν αρχές της δεκαετίας του 1980 στην Κίνα σ’ ένα χωριό 10.000 κατοίκων απασχολώντας εργατικό δυναμικό από την ενδοχώρα και λίγα χρόνια μετά ο πληθυσμός έφτασε τα 10 εκατομμύρια. Οι μισοί από αυτούς εργαζόμενοι και οι υπόλοιποι, νταβατζήδες, κακοποιοί, λαθρέμποροι, αποβράσματα, παράσιτα. Οι δράσεις τους; Ότι πιο ανθυγιεινό υπάρχει στον πλανήτη (διαχείριση πυρηνικών αποβλήτων, λιώσιμο οθονών Η.Υ. κ.α.). Με το πέρασμα των χρόνων οι ΕΟΖ σήμερα έφτασαν να είναι 3.500 χιλιάδες όπου παντού η κατάσταση είναι λίγο πολύ άθλια. Οι κύριες χώρες των ΕΟΖ; Κίνα, Ινδία, Μπαγκλαντές.

Αναρωτιέμαι όπως πολλοί σκεπτόμενοι συμπολίτες μας, ποιες είναι αυτές οι δράσεις που απαιτούν τόσο ειδικό καθεστώς λειτουργίας μιας εργασιακής ζώνης, που δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν στις ήδη βιομηχανικές ζώνες των ακριτικών περιοχών. Τι θα παράγουν; Τι θα επεξεργάζονται; Με τι εργασιακό και ασφαλιστικό καθεστώς; Με ποιας εθνικότητας εργατικό δυναμικό; Με τι προστασία και φύλαξη; Τα ερωτήματα είναι πολλά και αμείλικτα. Με προβληματίζει η στάση των επιμελητηρίων που θεωρούν ότι τα κέρδη για τους δημιουργούς των επιχειρήσεων θα είναι πολλά χωρίς να σκέφτονται καθόλου τους εργαζόμενους και τα δικαιώματά τους.

Η γραμμή για μείωση μισθών και η παρατεταμένη εξαθλίωση του κόσμου έχει βαθύτερο σκοπό. Πρέπει όλοι να παρακαλούν για ένα μεροκάματο ότι κι αν είναι αυτό. Τότε μόνο όλα τα μέτρα θα τρέχουν χωρίς αντίσταση. Όλοι γνωρίζουμε ότι η πείνα φέρνει υποταγή (ή πόλεμο θα σκεφτώ εγώ). Πρέπει να πιέσουμε τους κυβερνώντες με κάθε τρόπο να κάνουν πίσω σ’ αυτή την ύποπτη σχεδίαση. Σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο πρέπει να ενημερωθεί ο λαός για την πραγματική λειτουργία μιας ΕΟΖ. Σ’ αυτό το σημείο νομίζω ότι πρέπει να επαινέσουμε τα ραδιόφωνα που ξεκίνησαν την ενημέρωση και να παρακαλέσουμε και τα υπόλοιπα να βαδίσουν στα ίδια χνάρια. Όσο κι αν πονάει κάποιους που σχεδιάζουν σε χαρτιά τα πλάνα των κερδών τους, εμείς πρέπει ν’ αμυνθούμε. Σθεναρά κι αποφασιστικά.

Μπορεί να κάτσαμε στ’ αυγά μας για πολλές προσβολές που δεχθήκαμε ως νομός και περιφέρεια αλλά τώρα τα πράγματα σοβαρεύουν. Από τώρα κάποιος φορέας υπερκομματικός με την σύμπραξη των τοπικών ΜΜΕ ας ξεκινήσουν το σχεδιασμό της αντίδρασης γιατί όταν θα σκάσει η βόμβα θα είναι αργά. Ανησυχώ βλέποντας την Περιφέρεια και τον Δήμο να σιωπούν…

Η λύση θα είναι πακέτο. Λιμάνι, αεροδρόμιο, ΕΟΖ και ο Θεός να βάλει το χέρι του.