Όπως εκατομμύρια επισκέπτες, είχα την τύχη πριν από λίγες μέρες να επισκεφτώ το νέο μουσείο της Ακρόπολης και να θαυμάσω κι εγώ με την οικογένεια μου αυτό το κόσμημα που βρίσκετε κάτω από τον ιερό βράχο.
Από το πρώτο βήμα το δέος και ο θαυμασμός που αισθάνεται κάποιος είναι απερίγραπτο. Βλέπεις αγάλματα που έχεις δει σε βιβλία και περιοδικά καθώς και σε βιβλία ιστορίας των μαθητικών μας χρόνων. Οι τουρίστες συρρέουν κατά δεκάδες και με τις ώρες ενημερώνονται για την ιστορία του κάθε εκθέματος με απίστευτες λεπτομέρειες και πληροφορίες.
Το άγχος και η ανατριχίλα αρχίζουν όσο ανεβαίνεις τα σκαλιά και φτάνεις στο χώρο που φιλοξενεί τις μετώπες του Παρθενώνα. Ο υπέροχος αυτός ναός στην πορεία του χρόνου έγινε τζαμί από τους μουσουλμάνους, ναός από τους Σταυροφόρους και ερείπιο από διάφορους άλλους. Ας μην ξεχνάμε ότι εκεί εφαρμόσθηκε η ‘‘χρυσή τομή’’ και οι κατασκευαστικές λεπτομέρειες είναι τέτοιες που το όλο κατασκεύασμα είναι ένα αριστούργημα της μηχανικής.
Κοντά στο 1800 λοιπόν με την ανοχή και τα στραβά μάτια κάποιων δικών μας ήρθε ο σωσίας Λόρδος Έλγιν και ψώνισε μάρμαρα. Για να τα σώσει. Και εμείς τα δώσαμε. Έτσι χωρίς ντροπή. Άγνωστο με τι ανταλλάγματα. Κάποιοι μιζολήπτες έκαναν τους μαλάκες και έφυγε ένα σημαντικότατο κομμάτι της ιστορίας μας.
Έτσι φτάσαμε σήμερα το Βρετανικό μουσείο να έχει μία αίθουσα γεμάτη Ελλάδα απ’ όπου βγάζουνε φραγκάκια με ξένα εκθέματα. Λίγο Ελλάδα, λίγο Αίγυπτος, λίγο το ένα , λίγο το άλλο.
Τι γίνεται σήμερα όμως; Αφού ζούμε σε μία τόσο δυνατή Δημοκρατία χωρίς μίζες, χωρίς εξαρτήσεις, με ισχυρή εθνική κυριαρχία μπορούμε άνετα ν’ αξιώσουμε από τους Βρετανούς συμμάχους μας την άμεση επιστροφή των μαρμάρων στο φυσικό τους χώρο. Εμείς με τη σειρά μας θα παραχωρήσουμε τις απομιμήσεις ώστε να μπουν στο Βρετανικό μουσείο.
Τέλος αν αυτά δεν συμβούν άμεσα να κλείσουν τα σύνορα για όλους τους Βρετανούς τουρίστες στιγματίζοντας τους ως κλεπταποδόχους. Κάποτε πρέπει να τους ξεφτιλίζουμε γιατί μας πήραν όλοι φαλάγγι. Γνωρίζω ότι οι κυβερνήσεις μας είναι Αμερικανοσπουδαγμένες και Αγγλοθρεμένες κι έτσι δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει κάτι. Απλά στους τόσους διεθνείς οργανισμούς που υπάρχουν θα μπορούσε να υπάρχει κι ένας που θα επέβαλε στα κράτη να επιστρέφουν όλα τα κλεμμένα στους φυσικούς τους χώρους.
Αχ που έφτασε η καημένη Ελλαδίτσα μας। Γίνεται περίγελος από τον κάθε τρύπιο στριγκάτο υπουργό και δεν συζητάν καθόλου το θέμα. Γαμώ τον πολιτισμό τους. Τέλος πάντων. Συστήνω ανεπιφύλακτα την επίσκεψη στο μουσείο. Άλλωστε η Αθήνα αυτή την εποχή είναι πρόκληση. Λίγος κόσμος, πολύ δροσιά. Αν πάλι αυτό δεν είναι δυνατό πατήστε τον παρακάτω σύνδεσμο για να πάρετε μία μικρή γεύση…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου